ولع انسان برای استفاده از تکنولوژی صفحات لمسی در سال 1971 و از موسسه تحقیقاتی دانشگاه کنتاکی آغاز شد. جایی که پروفسور ساموئل هورست Samuel Hurst برای رهایی از مشکلاتی که بررسی داده های مختلف پایان نامه های دانشجویان ایجاد می کرد به روش ساده تری برای ورود اطلاعات دست یافت. او اولین حسگر لمسی را اختراع کرد و آن را Elograph نامید (Electronics Graphics).

الوگراف به مانند صفحات لمسی امروزی شفاف و حساس نبود ولی سه سال بعد در سال 1974 نمونه ی شفاف الوگراف ساخته شد و در سال 1977 شرکت Elographicsموفق به ساخت نمونه شفاف مقاومتی پنج سیمه (wire resistive5) شد که تا به امروز نیز یکی از کارامدترین روش های ساخت صفحه نمایش های لمسی به حساب می آید.

در مجموع سه روش مشخص برای ساخت صفحات لمسی وجود دارد: صفحات لمسی مقاومتی، صفحات خازنی و نمونه های مبتنی بر اشعه مادون قرمز، که به دلایل فنی امروزه برای صفحات نمایشی سایز بزرگ، عموما از تکنولوژی ماتریس مادون قرمز استفاده می شود. این تکنولوژی متشکل از یک آرایش افقی و عمودی از گیرنده های مادون قرمز است. در یک طرف دیودهای ساطع کننده نور و در طرف دیگر تعدادی سنسورهای دریافت کننده نور قرار گرفته است. زمانی که رویداد لمس اتفاق می افتد، در محل لمس شده یک وقفه در دریافت نور ایجاد شده که از همین تغییر در سنسورهای دریافت کننده، در جهت کشف مختصات مکان لمس شده استفاده می شود.

 

دیاگرام تکنولوژی لمسی مادون قرمز

صفحه لمسی های مادون قرمز از جهت طول عمر و پایداری در برابر محیط خارج مقاوم هستند و سنسورهای آن ها فقط در صورت آسیب فیزیکی از کار می افتد و در بسیاری از کاربردهای نظامی که نیاز به صفحه لمسی دارند به کار می روند. در محصولات شرکت کاواک، نمایشگر های لمسی کاواک، میز های لمسی کاواک و استند های لمسی کاواک از این تکنولوژی پیشرفته و کارآمد استفاده شده است.