اولین کامپیوترهایی که ساخته شدند، در حقیقت ساختارهای حجیمی بودند که از سه جزء اصلی تشکیل میشدند: مانیتور، کیس، صفحه کلید و اتصالات. همزمان که اندازه کامپیوترها کاهش پیدا کرد، شرکتهای سازنده نیز شروع به فرایند یکپارچهسازی کیس و مانیتور کردند تا در نهایت به All-in-one رسیدند.
بنابراین اولین All-in-oneها همچنان بزرگ بودند و عموما قیمت مناسبتری نسبت به معمولیها داشتند. به تدریج سازندگان PC پیشرفت کردند و طراحیهای خاصی را برای کامپیوترهای بدونکیس ارائه دادند. با ظهور مانیتورهای LCD اندازه All-in-oneها نیز کاهش یافت و اجزای یک کامپیوتر بدونکیس به راحتی در پشت پنل LCD یا در پایه نمایشگر جاسازی شد و فرم رایج فعلی را پیدا کرد.
مانیتور لمسی در حقیقت سبکی جدید در کامپیوترهای PC محسوب میشوند. آنها هم، همان ویژگیها و عملکرد را دارند با این تفاوت که تعداد اجزاء آنها کاملا متفاوت است. در حقیقت All-in-oneها سیستمی یکپارچه هستند که برخلاف PCها کیس و مانیتورشان از هم جدا نیست و دقیقا به همین دلیل است که کامپیوترهای بدونکیس به کابلهای کمتری نیاز دارند. مثلا دیگر نیازی نیست که مانیتور با سیم به کیس متصل شود. دقت کنید که همین موضوع چقدر توانسته است میزان آشفتگی را در پشت، زیر و روی میز کار شما را کم کند. همچنین به دلیل کاهش سایز و کاهش گرمای تولیدی، مصرف انرژی نیز بسیار پایینتر خواهد بود.
امروزه با گسترش فن آوری ساخت نمایشگر های لمسی، این محصولات در چند جنبه ی مختلف ارتثا یافته اند که از آن جمله می توان به دقت عملکرد صفحات لمسی، امکان ساخت صفحات لمسی با ابعاد بزرگ و نیز افزایش طول عمر عملکرد آن ها اشاره کرد. در سال های نه چندان دور در اختیار داشتن یک نمایشگر لمسی با ابعاد بزرگتر از 15 اینچ برای بسیاری از کاربران غیر قابل تصور و حتی به یک رویا شبیه بود. امروزه می توان با استفاده از فن آوری مادون قرمز و پنل های لمسی مجهز به سنسور های مادون قرمز حتی صفحات نمایشگر با ابعاد بزگتر از 200 اینچ را به یک نمایشگر لمسی نبدیل نمود. به عنوان مثال ویدئو وال 170 اینچی مستقر در استودیوی خبر صدا و سیمای خراسان رضوی توسط کارشناسان کاواک به یک نمایشگر لمسی عظیم تبدیل شده است. برای دیدن تصاویر این پروژه اینجا کلیک کنید.