بعد از نصب نمایشگر لمسی 46 اینچی به کمک فن آوری فویل لمسی در دفتر مدیر عامل شرکت آتیه داده پرداز، ارتباط اولیه ای با عادل فردوسی پور و برنامه نود شکل گرفت که در پست های بعدی شرح مفصل اون رو خواهم آورد.
اما به دلیل طولانی شدن روال تصمیم گیری عادل فردوسی پور برای تهیه یا عدم تهیه نمایشگر لمسی برای استودیو برنامه نود، من به دنبال جایگزینی برای محصولاتمون ارتباط با شبکه خبر رو شروع کردم. الان رو نمیدونم اما اون زمان پیدا کردن اطلاعات تماس یکی از مدیران تصمیم گیرنده شبکه خبر و شروع ارتباط واقعا کار چالش بر انگیزی بود و در نهایت از طریق یکی از کارمندان واحد مالی موفق شدم جلسه ای با مدیر مالی شبکه خبر داشته باشم که خب واقعا بنطر بی ربط میومد اما ایشون به سرعت متوجه پیشنهاد من شد و در جلسه ی دوم مدیر فنی وقت شبکه خبر مرحوم مهندس سعید اعرابی و مدیر آی تی شبکه رو به جلسه دعوت کرد.
پیشنهاداتی که به مدیران شبکه خبر دادم یکی در مورد تولید یک استند مبتنی بر بک پروجکشن بود که با استفاده از یک لایه‌فویل لمسی اینتراکتیو هم شده بود و یک تصویر نیمه شفاف لمسی رو ایجاد می کرد و ایده ای که تو ذهن من بود این بود که با گردش یک دوربین بصورت 360 درجه، زمانی که دوربین به پشت استند میره و تصویر ناپدید میشه، یک جلوه ی بصری دیده نشده رو برای مخاطب ایجاد بکنیم. همونطور که میدونید لایه های بک پروجکشن در دو مدل سینگل ساید و دبل ساید تولید میشن که مدل سینگل ساید فقط تصویر رو برای کشانی که در سمت مخالف پروجکتور قرار دارند به نمایش در میاره و اگر شما به سمت پشت (در اینجا استند) بروید و در کنار دستگاه پروجکتور قرار بگیرید، تقریبا قادر به مشاهده ی تصویر نخواهید بود. برای تفهیم بهتر این ایده هماهنگ کردیم تا در استودیو اصلی شبکه خبر عکس هایی بگیریم که در اون من در حال لمس کردن استند هستم و بعدا توسط نرم افزار 3D Max طرح سه بعدی استند رو به عکس ها اضافه کنیم که خروجی همین تصاویری شد که در اینجا می بینید. محدودیت هایی که در اون زمان داشتیم این بود که نور کلی استودیو خیلی زیاد بود و حداقل تا اون زمان که بکارگیری این تجهیزات لمسی و اینتراکتیو مرسوم نشده بود، مدیران تمایلی برای ریسک کردن و کارهش نور استودیو برای لحظاتی که این دستگاه قرار است استفاده شود، نداشتند.
محدودیت دیگر این بود که برنامه سازان هنوز هیچ ذهنیت مشخصی از پتانسیل این تجهیزات نداشتند و هنوز ایده ای در اذهانشون برای بکارگیری این تجهیزات شکل نگرفته بود. با توجه به شناخت کمی که از من و همکارانم داشتند هم، ما امکان ایده پردازی بیش از حد نداشتیم و می بایست اجازه می دادیم به مرور اتفاقات جدید رخ بده که داد.
در نهایت موافقت اولیه مدیران شبکه رو گرفتیم و با استفاده از یک پایه‌ی استیل و یک شیشه‌ی سکوریت شالوده‌ی اولیه‌ی استندمون رو ساختیم. بعد با استفاده از یک لایه‌ی بک پروجکشن و یک فویل لمسی 46 اینچی چیدمان نهایی رو ایجاد کردیم و برای پروجکتور هم از مدل های اصطلاحا Short Throw استفاده کردیم. اما تا جایی که خاطرم هست موضوع نور شدید استودیو و روشنایی کمی که پروجکتور تحت تاثیر نور محیطی ایجاد میکرد باعث شد این دستگاه خیلی مورد استفاده قرار نگیرد.
بطور کلی چیدمان بک پروجکشن برای محیط هایی مناسب است که نور محیطی یا زیاد نباشد و یا قابل کاهش باشد. همچنین ملاحظاتی در خصوص عدم تردد افراد در فاصله ی بین پروجکتور و صفحه ی تصویر و یا بکارگیری پروجکتور های با لنز واید یا همان Short Throw باید مد نظر قرار گیرد.
