اواخر سال ۱۳۸۹ بود که با فن آوری و محصول جدیدی برای تبدیل یک نمایشگر معمولی به یک نمایشگر لمسی آشنا شدم.
تا اون زمان صفحات لمسی مقاومتی یا Resistive Touch در ابعاد کمتر از ۱۵ اینچ مرسوم و شناخته شده بود که البته با توجه به ابعاد کوچکشون اصلا به کاربرد ها و بازاری که ما قصد داشتیم در اون فعالیت کنیم مرتبط نبود. سعی میکنم در یک مقاله دیگه در مورد صفحات لمسی مقاومتی یا به اصطلاح رایج تاچ فشاری، مفصل تر صحبت کنم. فویل لمسی هم که تو یکی دو سال اول فعالیتم تنها گزینه ی عملیاتی برای تبدیل یک نمایشگر معمولی به یک نمایشگر لمسی بود، نقاط ضعف و مشکلات خودش رو داشت که قبلا بهشون اشاره کردم. وقتی با فریم های لمسی آشنا شدم احساس کردم این همون چیزیه که میتونه بازار ما رو متحول کنه و کاربرد های مد نظرمون رو گسترش بده.
فریم لمسی مادون قرمز در واقع ظاهری بسیار شبیه یه یک قاب عکس بدون شیشه داشت. و حمل و نصبش به راحتی انجام میشد. در چهار گوشه ی فریم های لمسی اتصالات کونیا وجود داره و بنابراین چهار ضلع فریم از هم جدا میشه و میتونه بصورت یک تیوب بسته بندی بشه. داخلی هر یک از اضلاع فرستنده و گیرنده های امواج الکترومغناطیسی در طیف مادون قرمز (فرو سرخ) قرار داره. در واقع فریم یا همون پنل لمسی مادون قرمز IR Touch Frame یک شبکه نامرئی مانند تور دروازه در فاصله ای بسیار کوتاه از سزح نمایشگر تشکیل میده که از اونجایی که توسط چشم انسان دیده نمیشه، تداخلی با تصویری که نمایشگر در حال نمایش دادن اون هست هم نداره!
فریم لمسی به راحتی با بست های پارچه ای و یا چسب فومی دوطرفه قابل نصب بر روی قاب دور تصویر نمایشگرهای معمولی یا اصظلاحا Bezel هست. البته بعد ها و با توسعه و رایج شدن نمایشگر های بدون فریم بکارگیری فریم های لمسی هم سخت تر و در نهایت با ظهور و بروز کامپیوتر های لمسی دیواری بزرگ یا همون آل این وان های بزرگ، کاربرد فریم های لمسی به عنوان یک محصول جداگانه برای تبدیل یک نمایشگر معمولی به یک نمایشگر لمسی تقریبا منسوخ شد. مگر در موارد و پروژه های خاص مثل تبدیل یک ویدئو وال بزرگ به یک نمایشگر لمسی غول پیکر مشابه آنچه در تصویر زیر می بینید که توسط کارشناسان شرکت کاواک بر روی ویدئو وال مستقر در استودیوی خبر و هواشناسی صدا و سیمای استان خراسان رضوی (شهر مشهد) در سال های گذشته نصب و راه اندازی شده است.
این پست در حال بروز رسانی است.
