حدود یکی دو سال اول فعالیتمون برای تبدیل نمایشگر های معمولی به نمایشگر‌های لمسی بزرگ رو بیشتر با فن آوری فویل لمسی یا همون تاچ خازنی (Capacitive Touch) سر و کار داشتیم و البته از نظر ما فن آوری ایده آلی نبود.
اگر پست های قبلی رو خونده باشید دلایل این عدم تمایل ما رو میدونید.
خلاصه ی نکات منفی فویل لمسی موارد زیر بود:
۱- نیازش به لمینیت شدن روی یک شیشه سکوریت
۲- عدم سازگاریش با نمایشگر های پلاسما (به دلیل نویز الکتریکی بالای سطح نمایشگر های پلاسما)
۳- زمان بر بودن پروسه نصب و حساسیت فوق العاده بالاش به عدم وجود کابل ارت در محل
۴- احتمال آسیب پذیریش در جابجایی ها
اما خبر خوب برای ما ظهور فریم های لمسی مادون قرمز بود که تقریبا هیچ کدام از نکات منفی بالا رو نداشتند و حتی در زمان حمل و واردات بصورت چهار ضلع جدا شده از هم در بسته بندی قرار میگرفت.
فریم های لمسی در ابتدا قابلیت دو لمسی یا دوال تاچ (Dual Touch) و چند لمسی یا مالتی تاچ (Multi Touch) رو نداشتند که اصلا مهم نبود چون در اون مقطع زمانی توسعه دهندگان نرم افزار ها هم نرم افزار جدی و کاربردی خاصی که نیازمند قابلیت دوال تاچ یا مالتی تاچ باشند را تولید نکرده بودند. غیر از یک پیکج فانتزی Snowflake که یک شرکت سوئدی توسعه داده بود و چند بازی ساده بود و بیشتر به درد نمایش قابلیت های یک سخت افزار لمسی مالتی تاچ میخورد تا یک کاربرد جدی و بعد تر تاچ پک ویندوز هفت که خیلی مشابه Snowflake بود، نرم افزار خاصی در مارکت نبود و بنابراین معرفی و فروش پنل لمسی تک لمسی مشکلی نداشت.
در سال های بعد یک پکیج نرم افزار کاربردی تر بنام Omnitaps که توسط یک شرکت هلندی توسعه داده شده است، به بازار معرفی شد که می‌توانست گزینه ی مناسبی برای بخصوص استودیو های تلویزیونی باشد.
فریم های لمسی مادون قرمز در واقع آرایه ای از منابع فرستنده سیکنال مادون قرمز و سنسور های گیرنده ی سیگنال مادون قرمز بودند و اگر بخوام بصورت خیلی ساده شده نحوه ی کارکردشون رو توضیح بدم بهترین مثال چشمی در پارکینگ یا آسانسور هست که در اون ها یکی سنسور گیرنده درست در مقابل یک عامل فرستند میگیرد و در صورت حضور یا عبور یک مانع، سنسور گیرنده دیگر نمیتواند اشعه مادون قرمزی را که انتظار دریافتش را دارد ببیند و بنابراین به کنترل کننده حضور یا عبور یک مانع را اعلام میکند و کنترل کننده در آسانسور یا پارکینگ رو باز می کند. در مورد بفرم های لمسی سناریوی بالا در دو بعد X و Y بصورت همزمان اتفاق می‌افتد و کنترل کننده سیستم قطه سیگنال ها رو به شکل حضور انگشت کاربر در مختصات (X,Y) تعبیر میکند و پوینتر ماوس رو در اون مکان قرار می دهد.
مهمترین ویژگی فریم های لمسی مادون قرمز که در سال های بعد و با ظهور نمایشگر های فریم لس بلای جون این محصول شد، همین نصب ساده و راحتش بر روی قاب حاشیه ای (Bezzel) نمایشگرها بود. فریم های لمسی در دو حالت با و بدون شیشه تولید می شدند که سعی میکنم در پست های بعدی این وبلاگ مزایا و معایب هر کدوم رو توضیح بدم.
