مقدمه
در مرداد ماه سال 1393، در پی نوسازی دکوراسیون لابی ورودی ساختمان مرکزی بنیاد ملی نخبگان ایران واقع در خیابان آزادی، با مجموعه کاواک برای نصب و راهاندازی دو دستگاه نمایشگر لمسی بزرگ تماس گرفته شد. در آن زمان، از پنلهای لمسی مادون قرمز به سمت واردات و استفاده از کامپیوترهای لمسی یکپارچه (آل این وانهای بزرگ) حرکت میکردیم. کاربران آن زمان کمتر با این نوع فناوری آشنا بودند و بیشتر سوالات حول تبدیل یک نمایشگر معمولی به نمایشگر لمسی بزرگ بود.