تجهیز استودیوی گزارش هواشناسی شبکه سپهر زاهدان به کامپیوتر لمسی 86 اینچی کاواک
استودیوی هواشناسی شبکه سپهر زاهدان در همکاری با سازمان هواشناسی زاهدان و صدا و سیمای استان، توسط شرکت کاواک به یک نمایشگر لمسی بزرگ 86 اینچی مجهز گردید. این اقدام در راستای بکارگیری حداکثری قابلیتهای نمایشی نرمافزار CCD انجام شد.
یادم میآید که عصر یک پنجشنبه پاییزی، وقتی داشتم گوشیام را به حالت پرواز میبردم تا از خواب بیدار نشوم، یک تماس از شمارهی 0915 دریافت کردم. لحظهای تصمیم گرفتم که جواب ندهم تا راحت بخوابم، زیرا خسته بودم. برای لحظهای فکر کردم که این تماس از شهر مشهد است و در تجربه کاری قبلیام، هیچ وقت نتوانسته بودم همکاری خوبی با مشتریان مشهدی داشته باشم.
اما ناگهان تصمیم گرفتم گوشی را بردارم، و آن تماس از جناب آقای محمدرضا امیر مرادی، مدیرکل محترم وقت سازمان هواشناسی استان سیستان و بلوچستان بود. ایشان درخواست کردند که برای نمایش گزارش هواشناسی و استفاده حداکثری از قابلیتهای نرمافزار CCD، نیاز به یک نمایشگر لمسی بزرگ داریم؛ چیزی مشابه نمایشگرهای هواشناسی شبکه خبر یا برنامه نود. آنها از صدا و سیمای تهران شماره ما را گرفته بودند.
این بود که متوجه شدم که چه تصمیم خوبی گرفتم که گوشی را برداشتم!
پس از این تماس، روند واردات نمایشگر لمسی 86 اینچی آغاز شد. به دلیل عجلهای که داشتند، مجبور شدیم حمل و نقل را به صورت هوایی انجام دهیم که برای محمولههای بزرگ، اصلاً مقرون به صرفه نبود. در آن زمان، ما توانایی واردات سریع محصولات را داشتیم و فرآیند واردات در بدترین حالت، حدود چهار یا پنج هفته طول میکشید. این در حالی است که حالا چنین فرآیندی ممکن است شش ماه هم طول بکشد.
پس از رسیدن نمایشگر به فرودگاه امام خمینی و ترخیص از گمرک، نمایشگر به زاهدان ارسال شد. چند روز بعد، به همراه همکارانم، آقای مهندس مسعود احمدی و مهندس بهنام فداکار، به زاهدان پرواز کردیم تا نصب، راهاندازی و آموزش کار با سیستم را انجام دهیم.
با توجه به طراحی دکور استودیوی خبر صدا و سیمای زاهدان، امکان نصب مستقیم نمایشگر بر روی دیوار وجود نداشت. بنابراین، مجبور شدیم یک پایه ایستاده پرتابل و چرخدار بسازیم. این پایه توسط کارخانه تولیدکننده قابل ارائه بود، اما از نظر قیمت و هزینههای حمل هوایی و ورودی گمرکی به صرفه نبود. بنابراین، با راهنمایی پرسنل سازمان هواشناسی به بازار آهن زاهدان رفتیم و به یاد دارم که یک آهنگر خوشبرخورد، طرح اولیهای که روی کاغذ کشیده بودیم را بسیار سریع و با هزینهای به مراتب پایینتر از تهران به پایهای فلزی تبدیل کرد که حتی توانایی تحمل نمایشگرهای 150 اینچی را نیز داشت.