تبدیل نمایشگر معمولی پاناسونیک به بزرگترین نمایشگر لمسی ایران
مقدمهای بر یک ایدهی خلاقانه
گاهی یک ایدهی ساده میتواند سرآغاز یک تغییر بزرگ باشد.
جرقهی اولیهی پروژهی تبدیل نمایشگر ۱۰۳ اینچی پلاسمای پاناسونیک به بزرگترین نمایشگر لمسی ایران در ذهن من با دیدن دو قسمت از برنامهی تلویزیونی نود زده شد. ایدهای که به لطف تلاش تیم ما در Cavac، به واقعیت پیوست.
جرقهی اولیه: وقتی مشکل تبدیل به فرصت شد
در یکی از قسمتهای برنامهی نود، کارشناس داوری در پاسخ به یک سوال ساده که نیازمند اعلام عددی تصادفی بود، دچار مشکل شد. این اتفاق باعث شد فضای برنامه کمی متشنج شود و حتی سوژهی طنز شود. با خودم فکر کردم اگر راهی وجود داشت که این کار سادهتر و دقیقتر انجام شود، برنامه روانتر پیش میرفت. اینجا بود که ایدهی استفاده از یک نمایشگر لمسی بزرگ به ذهنم رسید.
دومین جرقه: یک اتفاق عجیب با علی دایی
در برنامهی دیگری با حضور علی دایی، زمانی که او قصد داشت قراردادی را جلوی دوربین نمایش دهد، به دلیل زاویهی نامناسب و لرزش دست، مجری مجبور شد بارها روی صحنه رفتوآمد کند. این اتفاق نشان داد که چقدر جای یک ابزار حرفهایتر مثل نمایشگر لمسی استودیویی در برنامههای تلویزیونی خالی است.
تلاش برای برقراری ارتباط با تیم برنامه نود
با کمک یکی از دوستان، موفق شدم شمارهی همراه عادل فردوسیپور را پیدا کنم. در اولین تماس، ایده را برایش توضیح دادم و او درخواست کرد پروپوزالی مکتوب ارسال کنم.
با وجود ارسال پروپوزال، پیگیریهای بعدی به نتیجهای نرسید و پروژه در آن مقطع متوقف شد.
چالشهای فنی: نمایشگر ۱۰۳ اینچی و محدودیت منابع
نمایشگر پلاسمای ۱۰۳ اینچی پاناسونیک در آن سالها (۱۳۸۹-۱۳۹۰) قیمتی حدود ۹۶ میلیون تومان داشت. خرید این نمایشگر برای تیم ما مقدور نبود. بنابراین تصمیم گرفتیم فریم لمسی را روی دیوار دفترمان نصب کنیم و تصویر را با یک ویدئو پروژکتور تامین کنیم. خوشبختانه نتیجهی تست بسیار راضیکننده بود.
تغییر مسیر به سمت شبکه خبر
با ناامید شدن از پروژهی برنامهی نود، به سراغ شبکه خبر رفتیم. با تلاش بسیار توانستیم جلسهای با مدیران فنی شبکه خبر ترتیب دهیم و ایدهی تبدیل نمایشگرهای معمولی به نمایشگر لمسی ۱۰۳ اینچی را ارائه کنیم.
بازگشت غیرمنتظره به برنامه نود
در میانهی تستها در شبکه خبر، یکی از دستیاران عادل فردوسیپور وارد شد و با تعجب نمایشگر لمسی ما را دید.
بعد از توضیحات ما، فردوسیپور مجددا با ما تماس گرفت و برای جلسهی رسمی به دفتر Cavac آمد. نتیجهی این جلسه، نصب اولین فریم لمسی روی نمایشگر برنامه نود بود.
چالشهای فنی و نکاتی که یاد گرفتیم
فاصلهی غیر استاندارد بین کامپیوتر و نمایشگر
به دلیل فاصلهی زیاد، مجبور به استفاده از تبدیل USB به LAN شدیم که در آن زمان پایدار نبود و گاهی ارتباط سختافزار با کامپیوتر قطع میشد.
نیاز به تمرین بیشتر مجری
عدم آشنایی اولیهی مجری با کار با نمایشگر لمسی باعث شد در هفتههای ابتدایی، کارکرد آن کمی دشوار به نظر برسد.
محدودیتهای نرمافزاری
نرمافزاری که برای این پروژه استفاده شد جلوههای گرافیکی پیشرفتهای نداشت. برای مثال، بازخورد لمسی مناسبی وجود نداشت که باعث میشد مجری به سختی متوجه لمس موفق شود. پیشنهاداتی برای بهبود این نرمافزار ارائه شد، اما به دلیل محدودیت بودجه، توسعهی بیشتری صورت نگرفت.
نتیجهی نهایی: شروع مسیری تازه
با همهی چالشها و محدودیتها، پروژهی تبدیل نمایشگر برنامهی نود به نمایشگر لمسی، با موفقیت اجرا شد. این تجربه نشان داد که در کنار تکنولوژی، خلاقیت و پشتکار نقش کلیدی در تحقق ایدههای نو دارند.
در Cavac، همچنان به دنبال پیادهسازی ایدههایی هستیم که مرزهای فناوری را جابجا کنند و تجربهی بهتری برای کاربران فراهم آورند.