استودیوی هواشناسی شبکه سپهر زاهدان در همکاری مشتری بین سازمان هواشناسی زاهدان، صدا و سیمای این استان توسط شرکت کاواک به یک نمایشگر لمسی بزرگ 86 اینچی مجهز گردید
یادم میاد که عصر یک پنجشنبه پاییزی بود که خارج از ساعت اداری (شاید طرف های ساعت 6 عصر) در حالیکه روز خیلی پر کاری رو پشت سر گذاشته بودم و داشتم میرفتم که عصر اون روز رو بخوابم و داشتم گوشیم رو روی حالت پرواز قرار میدادم که با تماس کسی از خواب بیدار نشم، یه موبایل با پیش شماره ی 0915 تماس گرفت. برای لحظه ای تصمیم گرفتم که جواب ندم تا قطع کنه، چون واقعا خسته بودم. یه اعترافی هم بکنم و اون اینه که تصور کردم تماس از شهر مشهد هست. تو تجربه ی کاریم تا اون زمان هیچ وقت نتونسته بودم یه همکاری تجاری خوب با مشتریان مصرف کننده و یا همکارانی که از شهر مشهد تماس میگرفتن ایجاد کنم و بنابر اون ذهنیت و پیش شماره 0915 اون تماس و خارج از ساعت اداری بودن و خسته بودن بیش از حد خودم واقعا رقبتی به جواب دادن نداشتم.
با همه ی این اوصاف نمیدونم چی شد که گوشی رو برداشتم. این رو هم اضافه بکنم که در اون مقطع زمانی بنا به دلایلی که اینجا فرصت توصیف و تشریحش نیست شرکت ما خیلی به انجام چنین پروژه ای نیاز داشت. خلاصه اینکه تماس گیرنده جناب آقای محمدرضا امیر مرادی مدیر کل محترم وقت سازمان هواشناسی استان سیستان و بلوچستان بود و مسئله رو به این شکل مطرح کرد که:
"ما برای نمایش گزارش هواشناسی و بکارگیری حداکثری قابلیت های نمایشی نرم افزار CCD که به تازگی تهیه کردیم نیاز به یک نمایشگر لمسی بزرگ داریم. مثلا یه چیزی تو ابعاد همون نمایشگر لمسی برنامه نود یا هواشناسی شبکه خبر. از صدا و سیمای تهران پرس و جو کردیم و یکی از مدیران شماره ی شما رو به من داده."
اینجا بود که فهمیدم چه کار درستی کردم که گوشی رو برداشتم!
الان که این متن رو دارم بعد از گذشت سالها بازنویسی میکنم دقیقا یادم نمیاد که چقدر طول کشید تا سفارش واردات اون کامپیوتر لمسی 86 اینچی رو نهایی کنیم ولی یادمه که به خاطر عجله ای که داشتند مجبور شدیم حمل رو بصورت هوایی انجام بدیم که اصلا برای محموله هایی با این حجم و وزن مقرون به صرفه نیست. این رو هم بگم که در اون سالها تو حوزه ی واردات محصولات ما و همینطور سایر شرکت ها خیلی چابک بودیم و بدون نیاز به معطل شدن در صفوف ثبت سفارش و تخصیص ارز (که الان که در آبان ماه 1403 دارم این مقاله رو مینویسم ممکنه تا شش ماه هم طول بکشه) نبود و ما بلافاصله بعد از تایید کتبی مشتریانمون محصول مورد سفارشاونها رو وارد میکردیم و این پروسه در بدترین حالت ممکن بود چهار یا پنج هفته طول بکشه. در حال حاضر تصور انجام چنین پروژه هایی بصورت موردی و سفارشی تقریبا غیر ممکنه. بعد از رسیدن اون نمایشگر لمسی بزرگ به فرودگاه امام خمینی و ترخیصش از گمرک، مستقیما ارسالش کردیم به زاهدان و چند روز بعد به همراه دوتا از همکارانم (آقای مهندس مسعود احمدی و مهندس بهنام فداکار) برای نصب و راه اندازی و آموزش کار با سیستم به زاهدان پرواز کردیم.
با توجه به اینکه دکور استودیوی خبر صدا و سیمای زاهدان به گونه ای طراحی شده بود که امکان نصب مستقیم نمایشگر بر روی دیوار و با استفاده از براکت دیواری فراهم نبود، مجبور به ساخت یک پایه ی ایستاده پرتابل چرخدار بودیم. نمونه ی همچین پایه ای توسط کارخانه تولید کننده قابل ارائه بود اما نه از نظر قیمت و نه هزینه های حمل هوایی و نه حتی حقوق ورودی گمرکی توجیه اقتصادی نداشت. به همین دلیل وقتی به زاهدان رسیدیم با راهنمایی پرسنل سازمان هواشناسی به بازار آهن زاهدان رفتیم و خوب یادمه که یه آهنگر شوخ و باحال خورد به پستمون و طرح اولیه ای که روی کاغذ کشیده بودیم رو خیلی تمیز و سریع و به طرز باور نکردنی ارزون تر از تهران تبدیل کرد به پایه متحرک فلزی و گردن کلفتی که نمایشگر 86 اینچی که سهل بود فکر کنم نمایشگر لمسی 150 اینچی رو هم تحمل میکرد.
