بعد از نصب نمایشگر لمسی بزرگ در برنامه های تلویزیونی نود و فوتبال برتر در شبکه سه سازمان صدا و سیما، این ایده به دهنمون رسید که نمونه‌ی کوچکتر همون سیستم ها رو با نرم افزار ساده سازی شده میتونیم در رختکن های استادیوم آزادی تهران نصب کنیم.

حدود یکی دو سال اول فعالیتمون برای تبدیل نمایشگر های معمولی به نمایشگر‌های لمسی بزرگ رو بیشتر با فن آوری فویل لمسی یا همون تاچ خازنی (Capacitive Touch) سر و کار داشتیم و البته از نظر ما فن آوری ایده آلی نبود.

اواخر سال ۱۳۸۹ بود که با فن آوری و محصول جدیدی برای تبدیل یک نمایشگر معمولی به یک نمایشگر لمسی آشنا شدم.

جرقه‌ی اولیه‌ی پیشنهاد تبدیل نمایشگر پاناسونیک 103 اینچی پاناسونیک مستقر در برنامه‌ی تلویزیونی 90 در اون سال ها با دیدن دو قسمت از همین برنامه در ذهنم زده شد.

پروژه‌ی نصب نمایشگر لمسی 46 اینچی در Show Room یا اتاق جلسات شرکت آیریس رو با معرفی و لینک کردن دوست خوبم نادر صبوری مدیر عامل شرکت مهان گرافیک انجام دادیم.

در اون سالها اولین برنامه ای که در نظرم کاندیدای نصب فریم لمسی مادون قرمز برای تبدیل نمایشگر پلاسمای پاناسونیک 103 اینچی به یک نمایشگر لمسی بود، برنامه ورزشی و پر طرفدار نود با اجرای عادل فردوسی پور بود.

تقریبا همزمان با پروژه ی تبدیل نمایشگر های پاناسونیک پلاسمای 103 اینچی در برنامه نود و استودیوی هواشناسی شبکه خبر، با تهیه کننده برنامه فوتبال برتر ارتباط پیدا کردم.

علی رغم تصور خیلی‌ها، یکی از مجموعه هایی که از همون روزهای سر زبون افتادن فروشگاه های اینترنتی متوجه اهمیت فروش آنلاین شده بود مجموعه‌ی فروشگاه های رفاه بود.

یکی دیگه از پروژه های تبدیل یک نمایشگر ال سی دی 46 اینچی معمولی به یک نمایشگر لمسی 46 اینچی که در اواخر دهه هشتاد شمسی انجام دادم، طراحی و ساخت یک کیوسک لمسی با زاویه‌ی حدودا 45 درجه بود که با متریال MDF طراحی کردم و برای استقرار در Road Show شرکت کیا موتورز در حاشیه مسابقات فینال تنیس تهران ساختم.

بعد از نصب نمایشگر لمسی 46 اینچی به کمک فن آوری فویل لمسی در دفتر مدیر عامل شرکت آتیه داده پرداز، ارتباط اولیه ای با عادل فردوسی پور و برنامه نود شکل گرفت که در پست های بعدی شرح مفصل اون رو خواهم آورد.