دقیقا حضور ذهن ندارم که از چه طریقی با شرکت آتیه داده پرداز آشنا شدیم و چطور موضوع نصب یک نمایشگر لمسی در دفتر مدیر عامل مجموعه آقای مهندس جلیلوند مطرح شد،

همین اول بگم که خیلیا تاچ خازنی رو از خیلی سال پیش به نام تاچ حرارتی میشناختن که اشتباه بود. البته ظاهرا اخیرا یک شرکت آلمانی صفحه‌ی لمسی مبتنی بر حرارت رو اختراع کرده و در حال توسعه هست اما در اون سالهایی که اکثرا فروشندگان گوشی های هوشمند به اشتباه به صفحه ی لمسی خازنی یا همون Capacitive Touch Screen می‌گفتند تاچ حرارتی قطعا هنوز این شرکت آلمانی موفق به تولید صفحه ی لمسی بر مبنای تشخیص حرارت انگشت کاربران نشده بود.

اگر پست قبلی این وبلاگ رو خونده باشید، اونجا توضیح دادم که چند ماه بعد از نصب و راه اندازی اولین ویترین لمسی ایران در سال 1388، و در حالی که من و شرکام هنوز دقیقا متوجه آینده ی بازار نمایشگر های لمسی بزرگ در ایران نشده بودیم، تماسی دریافت کردیم از طرف معاونت انفورماتیک بانک صادرات واقع در خیابان جمهوری مقابل ساختمان آلومینیوم.

سال ۱۳۸۸ بود و من و شرکام در شرکت تکفام پرداز پاسارگاد داشیم روی پروژه های خدماتی با دستگاه لیزر CO2 کار میکردیم و من همچنان توی ذهنم این بود که با گسترش اون کسب و کار یه مرکز ارایه‌ی خدمات حک و برش لیزری رو توسعه بدیم.